Ruh hayvanı, kadim şamanik geleneklerde insanın içsel gücünü, sezgisel rehberliğini ve yaşam yolculuğundaki yönünü temsil eder. Her bireyin yaşam döngüsünde eşlik eden bir ruh hayvanı vardır; bu varlık, kişinin karakter özelliklerini, yaşam derslerini ve içsel potansiyelini yansıtır. Antik kabilelerde, ruh hayvanıyla bağ kurmak kutsal bir ritüel kabul edilir ve ruhun dünya ile iletişim kurma biçimi olarak görülürdü.

Modern çağda ruh hayvanı kavramı, psikolojik ve spiritüel rehberlik alanında yeniden değer kazanmıştır. Jung’un arketip kuramıyla da ilişkilendirilen bu sembol, bilinçaltındaki güçlerin somut bir simgesidir. Meditasyon, rüya çalışmaları veya doğa yürüyüşleri sırasında hissedilen bir hayvan enerjisi, bireyin içsel yönlendiricisini fark etmesine yardımcı olur. Bu farkındalık, kişinin kendini daha derin anlamasına ve yaşam yolunda dengeli adımlar atmasına vesile olur.

Doğu Bilgeliği, ruh hayvanı temasını evrensel enerjiyle kurulan bilinçli bağın bir ifadesi olarak görür. Kişi, kendi ruh hayvanını tanıdıkça evrendeki yerini, döngüsel varoluş içindeki görevini ve içsel doğasını da kavrar. Ruh hayvanını onurlandırmak; doğaya, içsel sese ve sezgiye yeniden bağlanmaktır.