Ouroboros, en eski ezoterik sembollerden biridir ve genellikle kendi kuyruğunu yiyen bir yılan ya da ejderha olarak tasvir edilir. Bu sembol, yaşamın sonsuz döngüsünü, başlangıç ve sonun birbirine bağlı olduğunu gösterir. Simya, hermetik öğretiler ve birçok kadim gelenekte Ouroboros, hem evrenin hem de insanın sürekli dönüşümünü simgeler.

Kadim öğretilerde Ouroboros, ölüm ve yeniden doğuşun, yok oluş ve varoluşun aynı bütünün parçaları olduğunu ifade eder. Simyada bu sembol, kurşunun altına dönüşümünde olduğu gibi, içsel dönüşüm ve ruhsal arınmanın yolunu anlatır. Ouroboros ayrıca karşıtlıkların birliğini ve evrensel dengeyi temsil eder. Bu nedenle hem Doğu hem Batı mistisizminde önemli bir simge olarak karşımıza çıkar.

Modern dünyada Ouroboros, yalnızca ezoterik bir sembol değil; aynı zamanda psikoloji, felsefe ve sanat alanlarında da ilham kaynağıdır. Jung, Ouroboros’u bireyin kendi gölgelerini fark ederek bütünlüğe ulaşma sürecinin arketipi olarak yorumlamıştır. Bugün hâlâ Ouroboros, insanın içsel yolculuğunda bitmeyen dönüşümü ve evrensel bilgelik yolunu hatırlatan güçlü bir semboldür.