Ego, insan bilincinin “ben” algısını oluşturan zihinsel yapı taşıdır. O, kimlikler, roller ve geçmiş deneyimler üzerine kurulmuş bir maskedir. Ego, varlığı korumak için mücadele eder, ancak aynı zamanda insanı sınırlayan en büyük yanılsamayı da yaratır: ayrı olma duygusunu. Bu nedenle Doğu öğretilerinde ego, ruhun önünde duran sis perdesi olarak tanımlanır.

Felsefi bakışla ego, bilincin kendini gözlemleme biçimidir. Zihin, “ben” dediğinde aslında sadece bir hikâye anlatır. Ancak bu hikâyenin ötesinde sessiz bir tanık vardır — gerçek benlik. Ego, varoluşu anlamak için bir araçtır, ama hakikati görmek için aşılması gerekir. Bu aşama, bilinç evriminde bir dönüm noktasıdır.

Spiritüel düzeyde ego, dönüşümün kapısıdır. Onu bastırmak değil, fark etmek gerekir. Meditasyon, farkındalık ve iç gözlem, egonun mekanizmalarını çözmenin yollarıdır. Çünkü insan, egosunu tanıdıkça öz benliğiyle bütünleşir. Gerçek özgürlük, egoyu düşman bilmeden onun ötesine geçebilme sanatıdır.

Konuyla ilgili şu yazılarımızı da okuyabilirsiniz: “Bir İllüzyon Olan Sahte Benlik Duygusu”, “Ayna Yasası: Başkalarında Kendimizi Görmek”, “Zihinsel Engelleri Aşmak”.