Dinginlik, eylemsizlik değil; bilinçli bir huzur hâlidir. Zihin düşüncelerin gürültüsünden sıyrıldığında, içsel bir sessizlik alanı ortaya çıkar. Bu sessizlik, varoluşun en saf boyutudur — kelimelerin ötesinde, kalbin derinlerinde hissedilen bir dinginliktir.

Kadim öğretiler, gerçek bilgeliğin hareketten değil, duru farkındalıktan doğduğunu söyler. İnsan, durmayı öğrendiğinde yaşamın ritmini duyar. Çünkü dinginlikte gizli bir güç vardır; o, evrenin nefesiyle aynı ritimde atan bir farkındalıktır.

Dinginlik, kaçış değil dönüşümdür. İçimizdeki fırtına dinmeye başladığında, dış dünyadaki karmaşa da anlamını yitirir. Zihin sustukça bilinç parlar; kişi artık olayların değil, varoluşun tanığı hâline gelir.

Konuyla ilgili şu yazılarımızı da okuyabilirsiniz. “Sessizliğin Sırrı ve İçsel Duyuş” yazısında içsel sükûnetin derin anlamını, “Zan Hâlinden An Hâline!” yazısında farkındalığın sessizliğe dönüşümünü, “Zen Felsefesi ve Bilimin Işığında Şimdiki Anın Sırları” yazısında ise dinginliğin bilimsel ve mistik kökenlerini keşfedebilirsiniz.