Bilinç ve zaman ilişkisi, insanın varoluşu algılayış biçimini kökten sorgular. Zamanı geçmiş, şimdi ve gelecek olarak bölmek, zihnin inşa ettiği bir yanılsamadır. Oysa bilinç, zamandan bağımsız bir farkındalık alanıdır. Bu nedenle Doğu öğretileri, gerçek özgürlüğün “şimdi”de kök salmakla mümkün olduğunu söyler.

Zihin zamanı ölçer; bilinç ise onu aşar. Einstein’ın görelilik teorisi, zamanın mutlak değil, gözlemciye göre değişen bir boyut olduğunu kanıtlamıştı. Bu bilimsel gerçek, kadim bilgeliğin sezgisel öğretisiyle birleştiğinde ortaya çıkar: “Gözlemleyen kimse, zaman da onun içinde çözülür.” İnsan bilincini derinleştirdikçe, zamanı doğrusal bir çizgi değil, dairesel bir akış olarak deneyimler.

Zamanı anlamak, aslında kendini anlamaktır. Çünkü zamanı algılayan bilincin değişimi, yaşam deneyimini de değiştirir. Meditasyon, sessizlik ve farkındalık pratikleri insanı zamansız bir tanıklık hâline taşır. Bu noktada, geçmişin yükü ve geleceğin kaygısı çözülür; yalnızca saf varoluş kalır.

Konuyla ilgili şu yazılarımızı da okuyabilirsiniz: “Gerçeklik (Gerçek Biz Ona Baktığımız Zaman Oluşur)”, “Holo Eylem ve Mekânsızlık” ve “Zen Felsefesi ve Bilimin Işığında Şimdiki Anın Sırları”. Bu yazılar, bilincin zaman üzerindeki yaratıcı gücünü ve şimdiki anın ötesinde açılan zamansız farkındalığı derinlemesine inceler