Bilinç ve farkındalık, insanın varoluşunu anlamasının iki yönüdür. Bilinç, her şeyi aydınlatan saf ışık gibidir; farkındalık ise o ışığın kendini fark ettiği andır. Kadim öğretiler, evrenin bilincin kendini deneyimleme süreci olduğunu söyler. Biz de bu bilincin içinde, farkındalık aracılığıyla uyanırız.

Felsefi olarak bilinç, tüm deneyimlerin zemini; farkındalık ise o zemindeki titreşimin algılanışıdır. Zihin sustuğunda bu iki kavram birleşir. İnsan kendini yalnızca düşünen bir zihin değil, gözlemleyen bir farkındalık olarak algıladığında, gerçek özgürlük başlar.

Bu farkındalık hâli, yaşamın her anını kutsal bir deneyime dönüştürür. Düşüncelerin akışını izlemek, duygularla özdeşleşmeden kalmak, varoluşun özünü sezmek — işte bilincin olgunluk hâli budur. Farkındalık bir hedef değil, zaten bizde var olan saf görüştür.

Konuyla ilgili şu yazılarımızı da okuyabilirsiniz. “Düşünceler Gerçekliği Nasıl Yaratır?” yazısında zihnin bilinç üzerindeki etkisini, “Zan Hâlinden An Hâline!” yazısında farkındalığın dinginliğe dönüşümünü, “Gerçeklik (Gerçek Biz Ona Baktığımız Zaman Oluşur)” yazısında ise bilincin gözlem gücünü keşfedebilirsiniz.